 |
| Lipy wzdłuż brukowanej drogi |
Nazwa wsi jest pochodzenia słowiańskiego i odnosi się najwyraźniej do Popowic, czyli księżej wsi. W biegu historii występowały następujące nazwy: Pambice, Pambitz, Pampitz.
 |
| Kościół pw. Matki Boskiej Różańcowej |
Najstarszą budowlą we wsi jest oczywiście kościół pw. Matki Boskiej Różańcowej z I połowy XV wieku, otoczony kamiennym murem gotyckim. Przykuwa on uwagę tym, że nie posiada wieży.
Takowa oczywiście istniała. Pierwotna uległa spaleniu wraz z dachem świątyni wskutek bitwy pod Małujowicami w 1741 roku (wówczas płomienie strawiły też połowę wsi). Została odbudowana w stylu barokowym, jednak po II wojnie światowej rozebrano ją.
Obecnie kościół jest dla mieszkańców Pępic oczkiem w głowie. W 2010 roku przy wsparciu władz gminy ufundowali oni pokrycie dachu, o czym informuje pamiątkowa tabliczka przy wejściu do świątyni.
 |
| Budynek dawnej pastorówki |
Tuż za domem bożym mieści się dworek, dawna pastorówka. Ten XVIII-wieczny budynek z duszą, w latach 1903 – 1933 zamieszkiwany był przez znamienitą postać – miejscowego proboszcza Richarda Scholza, pasjonata dziejów Ziemi Brzeskiej, autora historii Pępic („Ortsgeschichte von Pampitz”).
Dzisiaj dworek jest domem równie nietuzinkowej osoby – prof. Stanisława Nicieji, wieloletniego rektora Uniwersytetu Opolskiego, pasjonata Kresów Wschodnich i autora licznych publikacji im poświęconych (m. in. cyklu pt. „Kresowa Atlantyda”).
 |
| Potok Pępicki |
Pępicom uroku nadaje brukowana droga, fragmentami obsadzona lipami oraz przepływający przez wieś Kanał Pępicki.
We wsi funkcjonuje Ochotnicza Straż Pożarna. Pomoc znajdą tu też bezdomni – wikt i opierunek oferuje im Schronisko Brata Alberta prowadzone przez braci Winiarzy.
 |
| Głaz upamiętniający jeńców obozu Brieg-Pampitz |
Na północ od wsi, przy drodze do Żłobizny znajduje się interesujący obiekt – ogromny głaz z umieszczoną w nim tablicą ku pamięci jeńców obozu pracy „Brieg-Pampitz”.
Obóz ten istniał w latach 1939-1945, a przebywający w nim więźniowie rozmaitych narodowości pracowali przy budowie lotniska wojskowego.
Jak czytamy z tablicy przy pomniku, jeńcami byli polscy żołnierze z kampanii wrześniowej, później także Francuzi, Żydzi, żołnierze AK przywiezieni z więzienia na Pawiaku.
W sierpniu 1944 roku obóz przekształcono w filię Gross-Rosen. Swoje istnienie zakończył on 23 stycznia 1945 roku, kiedy to Niemcy wraz ze zbliżającym się frontem wschodnim ewakuowali się.
Tekst i foto
Paweł Pawlita
Materiał ukazał się w Gazecie Brzeskiej, nr 13/2016 z 13 lipca 2016 r.:
http://gazetabrzeska.eu/Archiwum/Numer/740
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz